الحمد لله رب العالمین وصلی الله علی خیر الخلق أجمعین محمد المصطفی وعترته الطاهرین, ولعنة الله علی أعدائهم إلی یوم الدین.
حمد و ستایش مختص خدای جهانیان است. درود بی کران بر بهترین آفریدگان، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله و خاندان پاک او و لعنت خدا تا روز واپسین بر دشمنان آنان باد.
شهادت حسین بن علی علیه السلام
ماه محرم، ماه سیدالشهدا علیه السلام، و ماه فداکاری های سترگ و ماه رویارویی حق (که در برگزیدگان پاک اهل بیت علیهم السلام و یاران نیکوکار آنان تبلور یافته) با باطل (که در حکومت ستمگر امویان و دنیادوستان پیرو آنان چهره نمود)، می باشد.
این رویارویی هر چند از نظر تعداد افراد و ساز و برگ جنگی تناسبی نداشت، اما به پیروزی حق و شکست باطل انجامید، به گونه ای که صدای رسای آن پیروزی، در جای جای گیتی و در هر زمان، به خصوص در ماه محرم و صفر و خصوصاً در روز عاشورا به گوش می رسد.
در نگاه شیعی، این نه فقط شیعیان، که همه عالم، گیاهان و بی جانان و حیوانات تا انسان ها، و نه امروز که از ابتدای آفرینش انسان، بر امام حسین(علیه السلام) گریسته اند و همه چیز با نام او پیوند خورده است.
امام صادق علیه السلام در روایتی می فرمایند:
گریه پیامبران، صدیقان، شهیدان و ملائکه آسمان بر حسین(علیه السلام)، طولانی شده است.
هم چنین در کامل الزیارات و بحار الانوار روایتی آمده که می گوید:
هیچ پیامبری نبوده، مگر اینکه به زیارت کربلا آمده و در آن جا توقف کرده است. از این رو در روایات شیعی، سابقه عزاداری بر امام حسین(علیه السلام) به حضرت آدم(علیه السلام) می رسد. در روایتی وارد شده است که وقتی خداوند در خواست توبه آدم(علیه السلام) را پذیرفت، جبرئیل اسامی پنج تن آل عبا را به او تلقین کرد. هنگامی که به نام سیدالشهدا رسید، گریه راه گلویش را بست. آدم علت آن را جویا شد و جبرئیل واقعه عاشورا را برای او شرح داد. در این هنگام، آدم و جبرئیل هردو گریه می کردند. در روایت دیگری آمده است که حضرت آدم هنگام عبور از کربلا یزید را لعن نموده است. هنگامی که کشتی حضرت نوح نیز به کربلا رسید، به تلاطم افتاد. وقتی آن حضرت علت را پرسید، جبرئیل داستان کربلا را برای وی بازگو کرد. همین مسأله درباره ابراهیم، هنگامی که در صدد ذبح اسماعیل برآمده بود، روی می دهد و پس از شنیدن داستان عاشورا، اشک از چشمانش سرازیر می شود. برای اسماعیل نیز همین مسأله هنگام آب نیاشامیدن گوسفندانش در کربلا اتفاق می افتد. نیز هنگامی که به موسی خطاب شد همه گناهکاران توبه کار را می بخشم، جز کشنده حسین(ع) را و آنگاه داستان کربلا بیان گردید، گریه کرد و از قاتلان حسین(علیه السلام) بیزاری جست.
همچنین در روایتی، گریستن حضرت موسی وحضرت خضر(علیه السلام) در مجمع البحرین، حضرت زکریا در بیت المقدس و حضرت عیسی در کربلا بر حضرت امام حسین(علیه السلام) ذکر شده است. نیز گریستن حضرت رسول الله(صلی الله علیه و سلم) پس از ولادت امام حسین(علیه السلام) یا هنگام رحلت شان و...
گریستن امیرمومنان هنگام عبور از کربلا و گریستن حضرت زهرا(سلام الله علیها) خط سیر دنباله دار تاریخ عزاداری نزد شیعیان، از ابتدا تاهنگام شهادت امام حسین(علیه السلام) است. هم چنین علامه مجلسی در بحارالانوار از امام باقر(علیه السلام) روایت می کند که هنگام خروج امام حسین(علیه السلام) از مدینه به طرف مکه، بانوان بنی عبدالمطلب جمع شدند و بر آن حضرت گریه کردند.
عزاداری شیعه پس از عاشورا، از اولین لحظه های شهادت امام حسین(علیه السلام) شروع می شود، هنگامی که ذوالجناح با زین واژگون و یال غرقه به خون از مقتل بازگشت. پس از آن نیز در مواردی متعدد، حضرت زینب، زنان حرم امام(علیه السلام) و نیز دیگران به عزاداری پرداختند؛ مواردی چون عزاداری اهل بیت هنگام چپاول و آتش زدن خیمه ها و وقت عبور از میان شهدا، عزاداری زنان بنی اسد هنگام رفتن شهدا، عزاداری اهل بیت در شام، عزاداری اهل بیت و اهل مدینه در هنگام ورود به مدینه و عزاداری ام البنین در بقیع................
نام امام حسین علیه السلام سراسر زمین را پر کرده و پرچم پر افتخارش در هر نقطه‌ای از این گستره خاکی در اهتزاز است. خط او که خط رسول خدا صلی الله علیه وآله و امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام است، روز به روز دامنه دارتر و پرتو افشان تر میشود. در شرق و غرب جهان مجالس سیدالشهدا علیه السلام برگزار شده و هزاران گوینده، شاعر و نویسنده یاد او را زنده می دارند و میلیون ها انسان به برکت نام و یاد آن حضرت به راه راست هدایت می شوند و این پیروزی و جاودانگی همانا، وعده ای تغییر ناپذیر الهی بود که محقق گردید.